N=1 onderzoek – Rebecca Warner

Wat heb je nodig om het waardevolle VGCt traject te voltooien?

Lange tijd geleden moest ik er ook aan geloven: het schrijven van mijn N=1 onderzoek. Eraan beginnen was iets waar ik tegen op zag, waardoor ik het dan ook nog een lange tijd voor me heb uitgeschoven. Maar met de start van mijn GZ-opleiding in zicht had ik een duidelijke deadline. Voor die tijd moést ‘ie af. Toen ik eenmaal begonnen was, ging het vlot. Je moet er écht even tijd voor vrij maken. En laten we het niet groter maken dan het is; het is uiteindelijk “gewoon” een beschrijving van je behandeling.

Nadat ik in 2016 mijn supervisorenopleiding had afgerond, kwam al snel de vraag van een vroegere collega binnen. Of ik haar N=1 wilde begeleiden en haar over haar schrijfdrempel wilde trekken, zodat er iets op papier kwam. Ik mocht haar hard aanpakken, want ze verwachtte dat dat wel nodig zou zijn. Daarmee was de start van mijn eerste N=1 begeleiding N=1 een feit. Andere bekenden en collega’s volgden.

Ik kwam erachter dat ik het leuk vond om naast het geven van therapie op een andere manier bezig te zijn met mijn vakgebied. Om mijn collega-therapeuten te ondersteunen bij die berg die soms zo onoverkomelijk leek. Ik verdiepte me verder in de basis van het cognitief gedragstherapeutisch proces: de holistische theorie, de functie- en betekenisanalyses en een behandelplan dat hierop aansluit. Door alle N=1 verslagen die op deze manier de revue passeerden, kreeg ik een inkijkje in behandelingen in diverse settings (POH-GGZ, ambulant, SGGZ, deeltijd, opname, etc.) en verschillende doelgroepen (zoals verslaving, angst, kind & jeugd, volwassenen, dwang, vrouwenopvang en interculturele settings). Door het meelezen blijf ik op de hoogte van relevante literatuur en de toepassing van ‘state of the art’ behandelvormen.

Toch blijft het voor veel supervisoren een drempel om een N=1 op te pakken en kunnen onze cognitief gedragstherapeuten in spe er soms erg tegenop zien. Omdat ik veel plezier beleef aan het begeleiden van N=1’s en mijn supervisanten ze doorgaans ook met plezier schrijven, zet ik hier nog eens de basics van de N=1 op een rijtje.

Wat is N=1 onderzoek?

In een N=1 onderzoek volg je een casus op de voet. Je vergelijkt de casus met zichzelf en evalueert de behandeling die de cliënt gekregen heeft. Op basis van verschillende metingen onderzoek je het effect van je behandeling. Zo kom je te weten of de klachten verminderd zijn en of deze veranderingen ook klinisch significant zijn.

Wat heb je nodig om tot een goed N=1 onderzoek te komen?

Als je aan het einde bent gekomen van je VGCt opleiding heb je alle kennis en kunde in huis om te komen tot een goed resultaat. Hoe kun je je voorbereiden op een goede start van je N=1 studie?

Een aantal dingen helpt om van je N=1 studie een plezierig en leerzaam traject te maken. Kies een cliënt en behandeling die je interessant vindt en waar je het leuk vindt om je verder in te verdiepen. Duik nog eens in het boek over de functie- en betekenisanalyses, zodat de theorie weer vers in je hoofd zit. Maak een keuze uit de verschillende modellen die je kunt gebruiken voor de holistische theorie. En zorg dat je toegang hebt tot recente literatuur als leidraad voor je behandeling.

Hoeveel tijd vraagt een N=1 onderzoek?

Aan een goed N=1 onderzoek gaat een serieuze planning vooraf. De meeste tijd gaat zitten in de opzet van je studie en niet zozeer in de uitvoering daarvan. Zorg voor voldoende supervisie in de opstartfase van je onderzoek, zodat je de keuze van je casus, de onderzoeksvragen die je wilt beantwoorden, de vragenlijsten die je wilt inzetten en het literatuuronderzoek kunt bespreken.

Als de basis staat, ligt daarna de focus op de individuele diagnostiek: de holistische theorie, de functie- en betekenisanalyses en het daaruit voortvloeiende behandelplan. De meeste inspanning gaat zitten in de eerste hoofdstukken van je verslag. Op het moment dat je de behandeling gaat beschrijven heb je de grootste hobbel gehad. Uit de praktijk blijkt dat het reserveren van 15 dagen voor het plannen en schrijven van je N=1 realistisch is.

Wat is een goed moment om mijn N=1 te schrijven?

Je N=1 is best een hele klus. Begin er op tijd mee. Dan voel je niet de druk van een deadline. Bovendien, mocht je cliënt onverhoopt niet de behandeling afmaken, dan heb je nog voldoende tijd om je N=1 onderzoek met een andere casus op te pakken. Je kunt beginnen als je de basis- en vervolgcursus hebt afgerond en bent begonnen met je supervisie. Heb je het gevoel dat je de theorie in de praktijk goed kan toepassen? Dan is dat een ideaal moment om met je N=1 te starten. Een goede voorbereiding geeft je natuurlijk ook een goede start.

Wat levert het schrijven van een N=1 me als therapeut op?

Veel van mijn supervisanten kijken positief terug op hun N=1 studie. Het is leerzaam om met aandacht alle stappen van het cognitief gedragstherapeutisch proces te doorlopen en daarop te reflecteren. Je verdiepen in een specifieke casus en behandeling geeft inzicht in je sterke kwaliteiten als therapeut, maar ook op de gebieden waar je je nog verder in mag ontwikkelen. Het is interessant om de stappen die je zet onder een vergrootglas te leggen.

‘What’s in it’ voor de client?

Voor de cliënt kan het ook wat op leveren: een extra zorgvuldige behandeling met veel aandacht voor het proces. Sommige therapeuten geven het verslag ook aan de cliënt, zodat deze het aan het eind van de behandeling kan teruglezen. Het vraagt ook vaak wat meer investering van de client vanwege het invullen van een aantal extra vragenlijsten. Echter, de terugkoppeling van de resultaten uit de vragenlijsten kan ook weer bemoedigend zijn in de therapie. Word je als cliënt het N=1 studieobject van je therapeut? Dan krijg je een therapeut die nóg meer betrokken is dan deze normaal al is.

Wat is een goede N=1 casus?

Kies een cliënt die je interessant vindt met een behandeling waar je dieper in wilt duiken.

Kies niet een te complexe casus, want een zeer complexe casus maakt het schrijfproces een stuk ingewikkelder. Het gaat er uiteindelijk om dat je het cognitief gedragstherapeutisch proces goed kan weergeven en niet dat je een schrijftalent bent.

Bij de casus moet in ieder geval sprake zijn van DSM-problematiek. Een korte behandeling mag ook. De behandeling moet minimaal bestaan uit 8 (behandel)gesprekken. Daarmee is het ook mogelijk om binnen de Basis GGZ een N=1 te schrijven of als je werkt als POH-GGZ.

Tijdens de workshop ‘Starten met je N=1’ besteed ik aandacht aan de criteria van een goede casus. Schrijf je in als je daar hulp bij kan gebruiken.

Wat nu als mijn N=1 wordt afgekeurd?

Het schrijven van je N=1 verslag is een leerzaam proces. Je doorloopt het behandelplan dat je op basis van probleemanalyses en literatuuronderzoek opstelde. Je besteedt er veel tijd en aandacht aan. Wat nu als je verslag wordt afgekeurd? Het gebeurt niet heel vaak en als het gebeurt hoeft het niet een reden te zijn om de handdoek in de ring te gooien. Over wat een afgekeurde N=1 met supervisanten deed en wat de consequenties zijn vertel ik je graag meer in dit blog.